Popularne niegdyś malowanie ścian w pomieszczeniach mokrych - kuchni, łazience, pralni - farbami olejnymi, tworzącymi tzw. lamperię, utrudnia lub wręcz uniemożliwia bezpośrednie ułożenie na niej płytek ceramicznych w trakcie prowadzenia prac remontowych. Takie podłoże wymaga bowiem specjalnego przygotowania, a zakres prac zależeć będzie od stanu i wytrzymałości tynku oraz starej powłoki malarskiej.

Jak sprawdzić podłoże?
Stan podłoża przeznaczonego do okafelkowania musi zapewniać dostateczną przyczepność płytek ceramicznych jak i samego tynku do ściany. Gruba, łuszcząca się powłoka z farby olejnej dyskwalifikuje taką powierzchnię i trzeba będzie ją oczyścić do surowego tynku.
Musimy również sprawdzić twardość i przyleganie tynku, jak też czy jest on dostatecznie równy. Słaby tynk, będzie "sypał się" przy próbie zarysowania ostrym narzędziem i nie mogą być na nim klejone płytki ścienne.
Przeprowadzamy także próbę opukiwania ściany, np. trzonkiem młotka - głuchy odgłos świadczyć będzie o miejscowym odstawaniu tynku od ściany.
Do sprawdzenia równości powierzchni użyjemy dwumetrowej łaty lub poziomnicy przykładanej w różnych kierunkach do ściany. Prześwity lub garby nie powinny być większe niż 5 mm.

Jakie prace są konieczne?
Ocena stanu podłoża określa jednocześnie zakres niezbędnych prac przygotowawczych. Mocny tynk i dobrze przylegająca warstwa farby umożliwiają klejenie płytek na takiej powierzchni, pod warunkiem przetarcia ściany gruboziarnistym papierem ściernym lub - co jest rozwiązaniem lepszym - nacięcia siatki płytkich rys, np. szlifierką kątową, tworzących kratkę o oczkach 3-5 cm.
Gdy farba się łuszczy, a tynk nie jest dostatecznie mocny, możemy postąpić w dwojaki sposób:
- skuć cały tynk
- lub przykryć go płytą gipsowo-kartonową.

Pierwsza metoda, choć skuteczna, będzie bardzo pracochłonna, a przy tym pył zanieczyści otoczenie. Ponadto, ściana po ponownym otynkowaniu musi przez pewien czas wysychać, co wydłuża prace remontowe.
Prostszym rozwiązaniem będzie więc zamocowanie płyt gipsowo-kartonowych, wodoodpornych na plackach kleju gipsowego. Płyt nie kleimy jednak bezpośrednio do starej powierzchni, ale do muru po wykonaniu otwornicą o średnicy ok. 50 mm siatki otworów w odstępach co 30-40 cm. Otwory gruntujemy i wypełniamy klejem gipsowym w takiej ilości, aby po przyłożeniu płyty, przylegała ona we wszystkich punktach. Ilością kleju możemy też skorygować nierówności ściany. Po zaszpachlowaniu złączy i zagruntowaniu, uzyskujemy gładką powierzchnię, gotową do przyklejenia płytek.

Czym przyklejać?
Jeśli podłożem nie będzie surowy tynk, to do mocowania płytek używamy wyłącznie elastycznej zaprawy klejowej. Zapewnia ona wysoką przyczepność do nietypowych materiałów i chroni okładzinę przed uszkodzeniem w przypadku niewielkich odkształceń podłoża.
Zaprawy elastycznej używamy również gdy chcemy przykleić nowe płytki na starej glazurze.